Televizyon alanında yaşanan teknolojik gelişmelerle birlikte ulusal televizyon kanallarının sayısı artmış ve küresel medya ağlarını oluşturmuştur. Bu gelişmeler ile yeni bir
sanat formu ve endüstri alanı olarak ortaya çıkan çizgi diziler, yaratıcısının kültüründen etkilendiği gibi yaratıldığı toplumun kültürel değerlerini de farklı kültürlere tanıtmada
büyük bir rol oynamıştır. Yabancı kaynaklı çizgi diziler, popüler kültür ürünü olarak ülkemizde de uzun süre etkisini göstermiş ve etki alanına Türk çocuklarını da dâhil etmiştir.
Tematik çocuk kanallarının yaygınlaşması ile birlikte yerli üretimlere daha çok yer verilmiş ve çizgi diziler kültürel inşada önemli rol oynamışlardır. Maysa ve Bulut çizgi
filmi de bunun en iyi örneklerinden biridir. Yapılan bu çalışmada da Gerbner’in kültürel ekme kuramsal yaklaşımından faydalanarak TRT Çocuk ekranlarında yayımlanan Maysa
ve Bulut çizgi dizisinde verilen yerel kültür aktarımı, niteliksel içerik analizi yöntemi ile incelenmiştir. Araştırmada TRT Çocuk kanalında gösterilen Maysa ve Bulut çizgi dizisinin
yirmi bölümü izlenilmiştir. Bu bölümler de gelenek ve görenekler, oyunlar, dil gibi başlıklar altında yerel kültürel unsurlar belirlenmiştir. Amaç çizgi filmlerin kültürel mirasın
aktarımında katkısı olup olamayacağını tespit etmektir. Tamamıyla yerli yapım olan Maysa ve Bulut`un içeriğinde pek çok kültürel öğenin yer aldığı tespit edilmiştir. Konuyla ilgili az sayıda yayın bulunması nedeniyle araştırmanın ileride bu alanda yapılacak çalışmalara katkı sağlaması öngörülmektedir.
1. Türkmen, N. (2012). Çizgi filmlerin kültür aktarımındaki rolü ve Pepee. Cumhuriyet
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 36 (2), 139-158.
2. Özer, Ö. (2005). Yetiştirme kuramı: Televizyonla yaşamanın ideolojik kültürel sonuçlarına
yönelik yapılan araştırma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 5
(1), 75-108.
3. Alemdar, K. ve Erdoğan, İ. (2005). Popüler kültür ve iletişim. (2. Baskı). Ankara. Pozitif
Matbaacılık.
4. Fiske, J. (2012). Popüler kültürü anlamak. (Çev. S. İrvan). İstanbul: Parşömen.
5. Kaya, T. (2014). Tematik çocuk kanallarında yayınlanan çizgi filmlerde yerel ve küresel
izler. Maltepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi. 1 (1), 63-78.
6. Karakuş, N. (2016). Maysa ve Bulut isimli animasyon çizgi filmin kültürel öğeler açısından
incelenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
13 (34), 134-149.
7. Alemdar, K. ve İ. Erdoğan (1998). Başlangıcından günümüze iletişim kuram ve araştırmaları.
Ankara: Emel Matbaası.
8. Erkal, E., M. (2000). İktisadi kalkınmanın kültür temelleri. (5. Baskı) İstanbul: Der Yayınevi.
9. Seyirci, M. (2000). Batı Akdeniz Yörükleri. (1. Baskı). İstanbul: Der Yayınları.
10. Atan, U. (1995). Animasyonun kültür aktarımındaki yeri. Yayınlanmamış yüksek lisans
tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
11. Hülür, H. (2000). Küreselleşme ve toplumbilim kuramlaştırma sorunu. Selçuk İletişim
Dergisi. 1 (2),27-36.
12. Alicenap, T. Ç. (2015). Kültürel mirasın çizgi film senaryolarında kullanılması. Türklük
Bilimi Araştırmaları, 37, 11-26.
Kültürel Mirasın Çizgi Film Senaryolarında Kullanılması
13. http://www.trt.tv/maysa-ve-bulut/bolumler/80209
14. Postman, N. (2010). Televizyon öldüren eğlence. (3. Baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
15. Oskay, Ü. (1983). Popüler kültürün toplumsal ortamı ve ideolojik işlevi üzerine, kitle
iletişiminde temel yaklaşımlar. (Der. K. Alemdar ve R. Kaya). Ankara: Savaş
Yayınları.
16. Kızıldağ, Ş. (2001). Pop müzikten popüler kültüre medya çocukları. (1. Baskı). Ankara:
İşaret Yayınları.
17. Erdoğan, İ. (2014). Medya teori ve araştırmaları: Biliş ve davranış yönetimi amaçlı endüstri,
devlet ve üniversite işbirliğinde, medyanın egemen ve alternatif açıklamaları.
(1. Basım). Ankara: ERK Yayınları.
18. http://www.turkcuisyerleri.com/geleneksel-yoruk-kadini-taki-ve-basliklari/
19. Doğan, M. ve Doğan, C.(2010). Yörüklerin hayat tarzı. Sosyal Siyaset Konferansları
Dergisi, 0(49), (677-708).
20. Gerbner, G. (1982). Charting the mainstream: Tv’s Contributions to Political
Orientations. Journal of communication. 32 (2): 100 -127.
21. Necef, E. N ve Berdiyev, A. A. (2003). Hazar ötesi Türkmenleri. (1. Baskı). İstanbul:
Kaknüs Yayınları.
22. Edoğan, İ. (1998). Gerbner’in ekme tezi ve anlattığı öyküler
üzerine bir değerlendirme. Kültür ve İletişim Dergisi. 1 (2), 149-180.
23. TRT (Türkiye Radyo Televizyon Kurumu). (2010). TRT genel yayın planı. Ankara: Yayın
Denetleme ve Koordinasyon Kurulu Başkanlığı.
24. Yaylagül, L. (2010). Kitle iletişim kuramları: Egemen ve eleştirel yaklaşımlar. (3. Baskı).
Ankara: Dipnot Yayınları.
